Mam taką samą sytuację jak Ty
Też zostaliśmy sami z kotem.
A czasem tylko ja z kotem
Dobrze, że w ogóle on jest.
Ogród wygląda bajecznie, róże całkiem nieźle sobie radzą.
Ja róże uwielbiam, mam ich około 70, ale więcej nie będzie. Co za dużo to niezdrowo

Dorotko, pamiętałam, że lubiłam czytać kiedyś Twój wątek, więc wczoraj spędziłam tu cały wieczór Dziś dokończyłam lekturę Cóż, na pewno nie był to czas stracony
Na pewno bezwiednie uratowałaś moje berberysy, które podziurawiły w minionym roku nadmiernie rozrośniętą hostę. Hosta, berberysy i wiatr to nie jest najszczęśliwsze trio

Więcej tu nie zaglądam, bo okropnie kusisz fiołkami i fuksjami, a tu idzie zima i człowiek może narobić głupstw

Siberio, jak byś mnie wywołała do odpowiedzi. Właśnie dziś postanowiłam coś u siebie napisać, choć na forum wpadam, nawet często. Zaglądaj proszę, ile tylko masz chęć. Pokusy są po to, żeby były. Inaczej by się pokusami nie nazywały Masz rację, hosty i berberysy to nie zawsze dobre połączenie, zwłaszcza jak jedno duże i drugie duże. Ja kocham i jedne i drugie! Co do fuksji, to nie wiem, co to będzie, bo choruję już jakiś czas i za późno zostały schowane. Ale jak będę kupować, dam Ci znać Fiołki, no to już inna bajka. Opanowałam wreszcie arkana ich uprawy i cieszą mnie co dzień. Są niesamowite. Dla Ciebie jeden z uparcie kwitnących od czerwca trajlerów



Małgosiu, już dawno pisałyśmy, to nie będę odpowiadać na temat
Ale róże przeglądam i się zastanawiam, czy by zimą nie zmówić u Hyżego, mam jego szkółkę niedaleko, ze 30 km od domu
Dla Ciebie różyczka

Witajcie. Dziś tak nostalgicznie będzie. Zebrałam w całość kawałki i tak mnie wzięło i napisałam.
Troszkę historii ogrodu. Jako, że zimno za oknem, wspomnienia są akuratne..
Pierwszy raz pomyślałam o tym, żeby coś posadzić za domem, na nowo kupionym kawałku ziemi, jakieś dwadzieścia lat temu. Ale wtedy mogłam tylko pomyśleć. Więc pierwszy rok mojej nowej ziemi zarosły trawy, maki kaczeńce, chwasty maści wszelakiej. I tak sobie rosły przez cały sezon, aż do zimy. Wiosną, 1999 roku wszystkie trawy i chwasty zostały skoszone. Oczywiście nikomu nie przyszło do głowy, że to będzie ogród, bo ziemniaki trzeba, bo marchewkę, bo reszta warzyw. Cóż, ja już plan miałam, więc te wszystkie, jakże potrzebne warzywa, zostały przesunięte sporo metrów od domu. I tak powstała pierwsza rabata, na której posadzona została róża, barwinek, i posiane śmierdziuszki. A potem to już poleciało. Początkowo ogród miał być bezobsługowy, że niby nie będzie trzeba w nim wiele pracować. Gdzie ja wtedy miałam rozum? Ale, posadzone zostały rośliny iglaste, na obrzeżach świerki, które po roku nie dały rady. Po przemyśleniu, kupiłam 120 sosen, miały być wszystkie czarne, i posadziłam. Są do dziś. Ale są zwykłe i są czarne. Tak po połowie. W tym samym roku, 2000 posadzone zostały dwa orzechy włoskie. Jeden ostał się do tej pory i nie wyobrażam sobie bez niego ogrodu. Jest fantastyczny, daje chłód latem, schronienie od palącego słońca. Wytchnienie, które czasem jest niezbędne każdemu. Ach, no przecież! Również w tym roku zostały posadzone jabłonie, śliwy, grusza, brzoskwinia, wiśnia. Z różnym skutkiem rośnięcia na przestrzeni lat, więc część posłużyła, jako dodatek do pieczenia kiełbasek na ognisku.
Co kilka lat powstawały nowe fragmenty ogrodu. To nie tak, że sadziłam wszystko na raz. Powoli powstawały kawałki, które w jakiś sposób starałam się połączyć. Żeby nie było tak, że każdy fragment jest odmienny, niedopasowany. Zawsze wiedziałam, że w końcu, na całości, powstanie ogród. Trzeba więc było łączyć wszystko ze sobą, żeby było spokojne dla oka. Bo tylko wiosną, jest u mnie dużo kwitnących roślin, pozostała część roku, to stonowane kolory, faktury, które wyciągam z różnorodności krzewów, drzew, traw, niewielkiej ilości bylin. Mój ogród nie jest kwiatowym ogrodem. Mało w nim ozdób. Ot, zieleń w odcieniach, szum traw, czerwone gałęzie na śniegu. Gdzieś tam mignie jakaś kwitnąca juka, jakaś kwitnąca róża. Hortensja, którą uwielbiam od paru lat dopiero i hosty. Zwłaszcza duże. Reszta, to dodatki, które raz są, raz ich nie ma. Jeszcze kamień. Ale nie wszędzie, ot, w miejscu nazywanym skalniakiem. Bo te drobinki małe, między kamieniami też lubię...
Jak tak czytam co napisałam, to sobie uświadamiam, że spełniam własne marzenia.. I, że nadal je mam..

Styczeń 2018






Marzec 2018






Kwiecień 2018






Maj 2018






Czerwiec 2018






Cdn.

dorkow0 napisał:
Ależ pięknie napisane
Zobacz, wiele osób traktuje swoje ogrody przedmiotowo a my? Całym sercem przywiązani jesteśmy nie tylko do tego kawałka gruntu, ale przede wszystkim naszych roślin. Ile dla nas znaczy ten kawałek własnej ziemi pod stopami!

Oby zycie dało nam szansę jeszcze dłuuugo cieszyć się nim, czego Tobie i sobie życzę.

Dorko, czytam wszystko co napisałaś, chłonę Twoje marzenia i Twój zapał. Pięknie opisałaś swój ogród na przestrzeni lat, widać w tym całą Twoją miłość i pasję A on odwdzięcza Ci się za tę miłość

Dorotka nooooo powiem Ci że ogródek mam dużo mniejszy roślinki inne ale z końcówką zgadzam się z Tobą w 100%też staram się spełniać swoje marzenia i mam nadzieje że też kiedys mój ogródek będzie taki cudnie dojrzały

Ileż to już lat zaglądam do Twojego ogrodu, a raczej Ogrodu?
Chyba najdłużej spośród Zielonozakręconych

Polu, dziękuję za dobre słowo
Masz rację, kochamy te roślinki, cieszymy się, że są, że chcą rosnąć. I choć te nasze ogrody nie są pod linijkę, często niezgodne z aktualnym trendami w ogrodnictwie, ale nasze, nas cieszące i dające zadowolenie, spokój i wytchnienie, w tym naszym za szybkim życiu.
Ja wiem, że Ty już masz wszystkie hosty, ale dla Ciebie kawałeczek moich.

To Hosta Big Mama. Jedna z moich ulubionych dużych host, sadzona w tym roku z dwoma kłami, wiosną.


Ewciu, cieszę się, że widzisz moje zmagania i radości z ogrodem. To taki kawałek życia. Na dodatek pozwalający na marzenia i pozwalający je spełniać. Patrzę właśnie przez okno, jak piszę i widzę, że latają gołąbki po daglezji. A przecież zimno za oknem, a tam życie.
Dla Ciebie taka maleńka trawka

Miskant chiński 'Gnom', cudownie zwarta, mocna trawa.


Danusiu, w tym właśnie cały urok ogrodów, że każdy inny a nie wszystkie takie same! A mając możliwość spełnienia marzeń, człowiek jest szczęśliwy. I o to własnie chodzi

Dla Ciebie Twoje ulubione


Jurku, rzeczywiście długo się znamy, wirtualnie
Cieszą takie znajomości, bardzo cieszą. znamy swoje ogrody, znamy ulubione rośliny. Czasem może i więcej wiemy o sobie, niż nasi bliscy

Dla Ciebie, Twoje ciągle ulubione.

dorkow0 napisał:
I Bogu Najwyższemu dzięki

Przepiękna fota z hostą

Siberio, to jest właśnie najlepsze, że możemy oglądać te wszystkie inności, różnorodności w ogrodach. Bo przecież jakby wszystko było takie samo, to już nudniej by być nie mogło
Hosta piękna z Tułaczem pstrym, tworzą ciekawą parę. Trudno fotkę zrobić, bo tam wieczny półcień jest. Ale hosty lubię bardzo, zwłaszcza te duże. Za mało jednak jeszcze o nich wiem i muszę się doszkolić, żeby kupić jeszcze kilka wielkoludów

Moja ulubiona Dalia, dla Ciebie. Muszę jej poszukać, bo niestety tylko na zdjęciu została

Siberia napisał:
Zgadzam się całkowicie z Siberką, choć nieczęsto mi się to zdarza.
Hosty, to proste rośliny, nie trzeba wgłębiać się w ich uprawę nie wiadomo jak. Najważniejsze, wg mnie, to nie żałować chorych roślin. To, co obserwuję czasem w sieci, np na portalach społecznościowych, to prawdziwa masakra.

Polu, to cieszę się bardzo, że taka zgoda nastąpiła, moim wątku
Hosty mam z 15 lat, choć z nazwami dopiero od dwóch
Szukam dużych host, takich widocznych z daleka. Lubię je bardzo, te właśnie spore. I o nich muszę się douczyć. Jaka rośnie, jak się nazywa.
Rzeczywiście w uprawie, nie są przesadnie ciężkie. Choć, pewnie zdarzają się wyjątki. Masz rację, nie trzeba mieć skrupułów. Oznaki, że chora i w ognisko. A najgorsze, to, że często sprzedają takie z wirusem, mówiąc że ona tak ma i rośnie już długo i nic jej nie jest!

No proszę a ja już myślałam że mam wystarczająco miskantów a tu znów pokuszenie
A hosty olbrzymki lubię i ja choć Big Mama nie spełniła moich oczekiwań bo mam ją już kilka lat i jakoś kiepsko przyrasta , chyba że mam jakąś pomyłkę . Twoja otulona bluszczem wygląda pięknie

Wiesiu, no muszą być pokusy. Bez nich, nie byłoby widać, że mamy takie mocne charaktery
Sama szukam jeszcze Miskanta Memory i na ten moment by mi starczyło
Ta duża hosta i mnie zaskoczyła. To tegoroczne nasadzenie, wiosenne a już ładnie się prezentuje. Jeszcze kilka takich dużych i będę zadowolona

O, szukasz Memory , to proponuję wiosenną wymianę (i już po mocnym charakterze )

Piękna opowieść o Twoim ogrodzie i miłości do niego. Jak ktoś kiedyś napisał, ogród to sposób na życie i ja się pod tym podpisuję. Cieszmy się swoimi ogrodami, czy to pod linijkę, czy nieformalnymi, one wszystkie są piękne, bo nasze.
Podobają mi się ogrody z dużą ilością drzew , co daje taki klimat trochę parkowy ale cóż , za mały ogród. Mega hosta też cudna.
Czekam na c.d. Twojej opowieści o ogrodzie.

A dla mnie ogród to przede wszystkim terapia,
Gdyby nie on, nie wiem, czy przetrwałabym ostatnie lata.
Teraz się uspokoiło troszeczkę, ale mam nadzieję, że ogródek nadal bedzie moją pasją.
Raczej nie mam nadzieję, ale jestem pewna

Dorotko, piękna, ciepła historia. Zawsze kojarzyłam Twój ogród z trawami, berberysami, orzechem i świetnie zagospodarowana przestrzenią, ale
nie doczytałam, czy przegapiłam, że jesteś miłośniczką skalniaczków. Awatarek wprawdzie sugeruje, ale jakoś nie skojarzyłam.
Chętnie bym obejrzała Twoje maluszki.

Dorotko ogród to zaczarowany, magiczny świat..................................................I Ty taki stworzyłaś