Świdośliwy, to rekordzistki, jeśli chodzi o pośpiech w rozwijaniu pąków


fot.26.03.2021r.
.

Swidośliwa

Pięknie wygląda od wiosny do jesieni.

Dekoracyjne kwiaty, później smaczne owoce a jesienią pięknie przebarwione liście.Odporna i niekłopotliwa.
Niestety, ma też wady. Owoce są przysmakiem dla ptaków, więc kto pierwszy, ten lepszy , a jesienne liście opadają zbyt szybko.

Rosła sobie u mnie bardzo interesująca odmiana"obelisk"o wąskim pokroju

Niestety, nie pozbierala się po bliskim spotkaniu z kosiarką.

U mnie rosną trzy, wszystkie NN. Jesienią zmieniły miejscówkę, wiosną okaże się, jak zniosły przeprowadzkę.

Jesienna przeprowadzka mam nadzieję wyszła świdośliwom tylko na dobre.
Największa ma mnóstwo pąków


Liczę też na to, że te mniejsze wreszcie zaczną rosnąć.

Świdośliwa drzewiasta (Amelanchier arborea) 'Robin Hill'

fot. 16.10.2022, Wojsławice

fot. 22.04.2023

Uwielbiam świdośliwy, mam najstarszą 7-letnią świdośliwę Lamarcka Amelanchier lamarckii (czyli kanadyjską) oraz jej pochodne odmianowe młodziaki - 2 Balleriny czyli świdośliwy gładkie (Amelanchier laevis) czasami występujące też jako jajowate (A. ovalis) . Oprócz tego mam świdośliwy olcholistne (Amelanchier alnifolia): Martin i Forestburg (2 sztuki), z olcholistnych miałam też Smokey ale wywaliłam z ogrodu z powodu fatalnego smaku - trącił jakby smołą albo dymem, jak nazwa wskazuje.
Według moich kubków smakowych oraz zdania rodziny (w tym dzieci) najlepszym smakiem czyli słodkością i brakiem wstrętnego posmaku smoły, kwasku czy goryczki odznacza się świdośliwa Lamarcka czyli czysty (?) gatunek kanadyjski. Prawie zupełnie zbliżone w smaku są Balleriny. Natomiast olcholistne są daleko w tyle. Moja córka wczoraj stwierdziła, że mają one taki smak, że (cytat): "ktoś mógłby zapytać: po co sadzić w ogrodzie takie coś jak można zjeść z grządki truskawki". W pełni się z nią zgadzam.
Oczywiście kwestie upodobań smakowych są indywidualne i każdemu co innego może smakować. Ale dla mnie odmiany olcholistne, te które mam, nie są za bardzo smaczne i raczej nadają się na kompot albo wmieszanie w smoothie z truskawkami i jagodami kamczackimi. Wtedy ujdą. Natomiast owocki Lamarcka są doskonałe w zjadaniu bezpośrednio z drzewka tak jak maliny.
Kiedyś w dużym centrum ogrodniczym spotkałam w doniczkach sadzonki z podpisem Świdośliwa Lamarcka, ale te listki coś wyglądały jak olcholistne. kupiłam jedną na próbę, ale niestety rozwinęły się w nieznaną olcholistną, pewnie jakiegoś mieszańca, w dodatku dający mnóstwo odrostów, w ogólnej ocenie nie rokujący więc przesadziłam na ugór przed domem, tam będzie mieć pole do popisu.
Odróżnić olcholistną od kanadyjskiej czyli Lamarcka jest bardzo łatwo - po listkach - olcholistne jak sama nazwa wskazuje ma okrągłe, ząbkowane listki podobne do olchy, tyle że mniejsze. Natomiast Lamarcka ma listki podłużne i ostro zakończone, a wiosną mają one kolor brązowawy. Ponadto, jesienią Lamarcka i Balleriny przebarwiają się na cudny karminowy, cynobrowy i karmazynowy kolor, a olcholistne żółkną jakoś tak niespecjalnie i nieefektownie.
Moja Lamarcka nie daje odrostów, podobnie jak Balleriny. Jeśli miałabym sadzić kiedykolwiek jeszcze jakieś świdośliwy to tylko Lamarcka. Dzisiaj wszyscy staliśmy na zmianę przy tym drzewku i skubaliśmy owocki, bo naprawdę były tak słodkie i pyszne, a zostało ich jeszcze sporo. Pycha. W połączeniu z jagodą kamczacką to rewelacja - dobrze że w jednym czasie owocują, bo tego drugiego dobrodziejstwa nie da się zjeść samego, posadziłam to w ogrodzie ze względu na pamięć po Tacie, który miał w tym kierunki skręt nie wiadomo dlaczego.

Willow, dzięki za Twoją opinię . Koleżanka też na świdośliwę lamarcką i zajada się z apatytem . Przyznam, że nie próbowałam. Zdecydowałam się na olcholistne i gładką ze względu na mniejsze rozmiary krzewu - wygodniejsze do zrywania i potencjalnie łatwiej osłonić przed ptakami. A waszych ptactwo nie zjada?
Podobno ze świdośliwy wychodzą świetne dżemy. Może więc warto wykorzystać olcholistne w ten sposób? Mają one tez bardzo dużo pektyn i są świetnym zagęszczaczem przy produkcji dżemów z innych owoców. Ale to tylko teoria, bo nie miałam jeszcze okazji przetestować - póki co miałam zaledwie kilka pierwszych owocków.
Pierwsze owoce skosztowałam 17 czerwca - olcholistne Martin i Honeywood. Obie odmiany są słodkie, z tym, że dla mnie smaczniejszy jest Martin - jest trochę bardziej wyrazisty. Poczęstowałam gości w ten weekend i stwierdzili, ze smak jest podobny do czarnej porzeczki, tylko konsystencja owoców inna.
świdośliwa Martin:



świdośliwa Honeywood:



Na warzywniku mam jeszcze świdośliwę Obelisk. Ma mniejsze owoce, ale w ładnych gronach, dojrzewa później. Wczoraj (27.06.23 r,) zjadłam pierwszy, ciemniejący owoc. W smaku wydaje się podobny do pozostałych olcholistnych, ale nie był w pełni dojrzały:





Co do jagody kamczackiej, to długo studiowałam temat przed zakupem i muszę przyznać, że odmiany, które nabywał są naprawdę smaczne i zdecydowanie słodsze od tradycyjnych, które już rosły w naszym ogrodzie. Polecane przeze mnie odmiany to: Boreal Beast, Boreal Beauty, Boreal Blizzard, Lawina, Sinij Utes i Vostorg. Na jednej z plantacji jagody kamczackiej organizowane są rokrocznie dni otwarte, powiązane z degustacją owoców i według odwiedzających Nr 1 smaku to Boreal Beauty,
Niestety, z racji tego, kupiłam krzewy jesienią, a miały nazwy przyklejone na kartkach do etykiet i wiosną okazało się, że papier się zmył. Nie jestem więc w stanie wskazać różnic pomiędzy poszczególnymi odmianami. Wszystkie jednak nam smakowały .

Edytko,
kilka lat temu szpaki jednego poranka obskoczyły niewielki jeszcze wtedy krzew do gołego. Od tamtego czasu żaden ptaszek nie dobierał się dzięki Bogu do żadnego z drzewek. Zatem nie przykrywałam ich niczym, chociaż mam siatkę z firanek pod ręką i czatuję . Przyznaję, że ze świdośliwek wychodzą świetne dżemiki bez dodatku obcych pektyn. Tak jak pisałam wyżej wrzucam do garnka razem ze świdośliwkami co tam jest w ogrodzie: truskawki, poziomki, jagody kamczackie (niestety posadziłam Wojtka i Zojkę - chyba wywalę i posadzę te Borealisy) i teraz maliny, dodaję trochę zwykłego cukru i robię mix. Najpierw jest gęsta paćka a potem zsiada się samoistnie po upływie jakiejś godziny bez lodówki w postaci galaretki.
Moja Martin też tak wygląda, w ogóle olcholistne mają bardziej skupione owocostany, trzymają się razem, a u Lamarcka są one rozpierzchłe, każdy owocek na dość długiej szypułce, zebrane są w takie rzadkie kiście. Smak Forestburga w mojej opinii jest lepszy od Martina bo nie ma takiego jakiegoś dziwnego posmaczku. Ale myślę, że smak owoców w dużym stopniu zależy od czynników środowiskowych, nasłonecznienia, gleby, opadów itd. Zatem prawdopodobnie w różnych miejscach ta sama odmiana może charakteryzować się innym smakiem lub nawet niuansem smakowym
Najstarszy krzew - drzewko (bo jednopniowe) czyli Lamarcka tnę bez zmiłowania po owocowaniu na taką wysokość, abyśmy mogli dosięgnąć do owoców bez drabinki. Młodsze są maluchami około 1,8 m więc jeszcze nie cięte, ale w perspektywie sekator będzie w robocie.
pozdrawiam serdecznie i smacznego .
Willow (Ewa)

Moja świdośliwa Lamarcka po cięciu wypuściła młode brązowe przyrosty.


pozdrawiam Ewa

Lamarcka zakwitła

Przyszła do mnie świdośliwa lamarcka, dziś będę ją sadzić. Wyczytałam, że powinno się przyciąć bezpośrednio po posadzeniu. Świdośliwa jest już przekwitnięta. Mam dwa pytania:

1/ czy rzeczywiście teraz jest dla niej dobry moment na cięcie, a jeśli nie to kiedy?

2/ jak powinnam ją przyciąć, żeby otrzymać w przyszłości wielopienne drzewko, ładnie porozgałęziane i bez wyraźnego przewodnika? W tej chwili jest główne drzewko, jeden większy odrost i wiele drobnych, takich patyczaków:

Ja swojej nie cięłam zaraz po posadzeniu. Nie mam pojęcia, czy tak należy robić. Ale biorąc pod uwagę sam szok, jakiego doznaje roślina po przesadzaniu, transporcie i zmianie gleby, otoczenia i innych warunków środowiskowych, osobiście powstrzymałabym się przed zafundowaniem jej jeszcze stresu związanego z cięciem. Roślina ogólnie bardzo dobrze reaguje na przycinanie, jeśli chcesz wyprowadzić ją na wielopniowe drzewko, taki raczej krzak, to zostaw kilka najsilniejszych pędów z odrostu, resztę usuń. Młode pędy z podstawy szybko dogonią główny pień. Ja swoją tnę po owocowaniu, bo nieraz nie mogę dosięgnąć do owoców.

U mnie jakaś nieodmianowa w tym roku poszalała z kwitnieniem

Willow, wielkie dzięki za odpowiedź! To na razie nie szaleję z cięciem, niech się przyjmie i ogarnie ze sobą. Ona sama z siebie będzie się rozgałęziać w miarę wzrostu, czy powinnam jej pomóc żeby nie było długich pustawych witek?

Będzie się rozgałęziać, nie pomagaj póki co, daj stworzeniu trochę luzu weź pod uwagę, że to dzikus jest i radzi sobie doskonale w naturze, człowieka de facto nie potrzebuje