Nie byłam w Sandomierzu, ale może kiedyś się wreszcie wybiorę. Wszystkim się podoba więc na pewno to piękne miasto.
Jesień cudowna jest teraz, tyle kolorów i aura do pracy sprzyja.

Każda pliszka swój ogonek chwali... czy jakoś tak to leciało
Ja choć mieszkałam "do lat słusznych" w Łodzi , to już nie wyobrażam sobie wyprowadzki z mojej wiochy do miasta.
Za "duszno mi tam" , za szybko i za ciasno
Aż wstyd się przyznać, ale w Sandomierzu nie byłam , może ta moja niechęć do podróżowania jest tego przyczyną
Przepiękne te jesienne kolory.

Dziewczyny, najważniejsze jest mieszkać zodnie ze swoimi upodobaniami i charakterem. Jeśli ktoś dobrze się czuje tam gdzie mieszka to szczęście. Czasami ludzie są zmuszeni do trwania w niewygodnych warunkach i nielubianych domach i nie mają wyboru. A czasami długo szukają swojego miejsca...
Ja w Warszawie bywałam często od dziecka, większość rodziny ze strony mamy tam mieszkała, zawsze miałam gdzie przenocować gdy np. pojechałam do teatru.
Studiowaliśmy tam oboje z M. i spędziłam tam bardzo szczęśliwe lata a teraz się cieszę, że mieszkam w takim uroczym, spokojnym, małym i cichym miasteczku z bogatą historią Zapraszam do Sandomierza

Nelu, dziękuję za podpowiedź, rododendrony mam i zostaną podsypane

jakieś już mniej aktualne

To szczęście móc mieszkać w wymarzonym miejscu.
Ja to chyba szczęściara jestem, bo dzieciństwo i młodość spędziłam na poznańskim osiedlu. Fajnie było, nowocześnie z wygodami (na tamte czasy). Potem mieszkanie po babci blisko Starego Rynku - to dopiero szczęście! Ale przyszedł czas na przedmieścia, dom i ogród.
Sandomierz odwiedzę koniecznie. Ty i ojciec Mateusz jesteście jego żywa reklamą!

Ja też jestem szczęściara. Uwielbiam swoje miejsce na ziemi.
Na razie mieszkam w mieście, a jakby na wsi, pewnie z czasem to się zmieni, ale na razie ciesze się otoczeniem.
Może kiedyś nadejdzie czas, że trzeba bedzie się do bloku przeprowadzić.
Ale to pieśn przyszłości. Może nigdy nie wybrzmi?
Piękny masz ten jesienny ogród Marysiu.
Tak przypuszczałam, że rok na wino niezbyt dobry.

Marysiu ja tez mam to szczęście że mieszkam w miejscu które kocham ,tu gdzie się wychowałam a mieliśmy mieszkać z teściami w małym mieście i niby ogrodowo byłoby się tam gdzie wyżyć to wolę swój mały ogródek

Bardzo mnie ucieszyły Wasze wpisy, że lubicie swoje miejsce na ziemi
Jesieni już nie ma, zastąpiła je zima



Ostatnio na forum dużo piszecie o zwierzętach w ogrodach. My byliśmy mocno zaskoczeni kilka dni temu widząc przez okno sarnę w ogrodzie sąsiadów W pobliżu nie ma lasu a akurat z tej strony to dalej główna ulica zaraz... i bloki



edit: przez to okno ją widzieliśmy, tam była gdzie ten zasypany śnieiem dach z dwoma kominami.

Ciemnica nieprzyzwoicie długa, ludzie w ciepłych mieszkankach, to zwierzęta mają czas na penetrowanie nowych obszarów ze smacznymi przekąskami

Mnie się miejscówka do życia trafiła lepsza niż miliony na loterii Nie ma dnia, żebym się nie dziwiła, że mnie niespodziewanie takie szczęście spotkało. Widoki z okien na wschód i zachód słońca, a czasem do kompletu z zachodem i kolorowy wschód księżyca, cała ta dzika flora i fauna dużo miejsca dla mojej "trzódki". Lepiej być nie mogło!

Piękne liściaste dywany miałaś. Że też tak wielu ludzi ma liście za coś złego Mnie moich wciąż mało. Tylko wielkie czereśnie dają czadu, a reszta moich nasadzeń jeszcze skromnie sypie tym dobrem.

Zima ze śniegiem jest cudowna! U nas przymroziło, ale śnieg zapowiadają dopiero za dwa dni.
Fajnie! jaśniej się zrobiło!

Ten śnieg potrzebny jak dziura w bucie, porządki w ogrodzie nie zrobione a tu śnieg ma jutro padać

Piękna zima...
Zabieramy zwierzętom ich siedliska to one penetrują nasze. Kilka dni temu na drodze dojazdowej do domu mojej siostry spacerował... łoś. Szwagier poleciał po aparat , ale łoś odszedł z godnością w stronę pół. Coraz częściej widujemy leśne zwierzęta w pobliżu domów .

Dziewczyny, dziękuję za ciekawe wpisy
Zima jakby odpuściła śnieg już stopniał znowu ciemno i szaro
Kiedy jeszcze było biało ( 24.11.) wywiesiłam karmnik, ale dopiero dzisiaj zobaczyłam stado sikorek. Fotki koszmarne, ale co widziałam to moje - czyli o zwierzętach ciąg dalszy

siedzi sikorka na ścianie , druga zwisa głową w dół

Ładnie przybieliło tylko szkoda że zaraz plucha , u mnie podobnie a i ptasią stołówkę obserwuję sobie przy śniadaniu

Wstyd się przyznać ale w Sandomierzu nie byłam choć plany wyjazdu w Twoje strony były i pewnie powrócą.Piękną ,kolorową jesień miałaś .Zima wyskoczyła przed szereg i tylko bałagan w ogródku zrobiła.U mnie śnieg był tak ciężki że poniszczył trawy mimo że były powiązane.

Do ptasiej stołowki u mnie też zaczęły przylatywać ptaszki. No i mam dodatkowy obowiązek... muszę przepłaszać obce koty, które uważają, że karmiki są też ich stołówką, choć z innych przyczyn niż wysypywane ziarno

A ja jeszcze słonecznika nie kupiłam. zamierzam jutro podjechać. U Ciebie od razu ptaki zauważyły. ja tylko kule wystawiłam. Przez to już też ptaki przylatują.

Marysiu, jesienne zdjęcia Waszego ogrodu są piękne i takie nostalgiczne .
Mam pytanko, odnośnie tych drzew wielopniowych. Czy wiesz może co to jest, bo nie widzę dobrze na zdjęciu?nowababka napisał:

Edytko, dziękuję za miłe słowa o jesiennych zdjęciach
Niestety nie mam pojęcia co to za drzewa, trochę powiekszyłam ale ja i tak nie wiem



Miłko,, Ewo - czy nie za wcześnie na dokarmianie ptaków Przylatują nadal u mnie, ale dzisiaj zrobiło się ciepło...
Gosiu, Wiesiu - po zimie nie ma śladu ciekawe jakie będą święta...

Ja już nie działam w ogrodzie trzeba trochę ogarnąć mieszkanie przed świętami

Wydaje mi się Marysiu, że to chyba świdośliwa , pewnie Lamarcka .
Ja już od jakiegoś czasu dokarmiam ptaki, żeby przyzwyczaiły się do tego, gdzie jest stołówka .