Polypodium scouleri
paprotka Scoulera

ang. leathery polypody, Scouler's polypody, coast polypody, leather-leaf fern

Polypodium scouleri pochodzi z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej i spotkać ją można na terenach od Kolumbii Brytyjskiej do Guadalupy. Jest rośliną z wybrzeża , rosnącą w szczelinach nadmorskich urwisk , w nadmorskich lasach i wydmach . Na takich stanowiskach często zalegają ciężkie, wilgotne mgły a dodatkową wilgoć dostarcza morska bryza. Te dość specyficzne warunki spowodowały, ze w warunkach naturalnych, występowała tylko i wyłącznie na ściśle określonym terenie globu. Napisałam 'występowała', gdyż podobno, pojawiła się( jako roślina zawleczona?), na skandynawskich klifach.

Wśród innych gatunków paprotek wyróżnia się się trójkątnymi, skórzastymi i bardzo lśniącymi frondami, które tworzą ciemnozieloną , dość skupioną kępę, powoli rozchodząc się pełzającymi kłączami. Jej zarodniki dojrzewają późno, dopiero późną jesienią a nawet wiosną, ale można ją rozmnażać przez ich wysiew a także podział starszych kęp. Rozmiar tej paproci, to sprawa dyskusyjna : Martin Rickard, brytyjski znawca i autorytet paprociowy , podaje,ze paprotka Scoulera osiąga wysokość 20-38 cm , zaś w innych źródłach, spotykamy zupełnie inne wymiary: HFL pisze o liściach 60 cm wysokości i 27 cm szerokości .W im więcej źródeł się wgłębiamy, tym otrzymujemy bardziej sprzeczne informacje... w Wikipedii, spotykamy nawet rozmiar...85 cm.

Wymaga gleby dobrze zdrenowanej, stanowisk o sporej wilgotności powietrza, niekoniecznie w cieniu. Choć wg Martina Rickarda, uprawiana może być w strefie 7, Hardy Fern Library zaprzecza temu, podając , jako graniczną strefę 8. Nadaje się więc do uprawy w Polsce raczej w cieplejszych regionach a asekurując się, lepiej ją dobrze zabezpieczyć przed mrozami włóknina i/lub stroiszem iglastym.

Nazwę swą zawdzięcza szkockiemu lekarzowi, łowcy roślin i minerałów, Johnowi Scoulerowi, który w XIX wieku, w towarzystwie Dawida Douglasa badał północno- zachodnie tereny kontynentu amerykańskiego i pozyskiwał tam okazy miejscowej flory. Na jego cześć, nazwano m.in.Corydalis scouleri , Salix scouleriana.







.

Polypodium scouleri przypomina naszą rodzimą Polypodium vulgare, ale ma bardziej zaokrąglone końce listków.

Nie wiadomo do końca na ile jest odporna na mrozy, ponieważ źródła przypisują roślinę do 8 strefy. U mnie zimuje na parapecie w nieogrzewanym pomieszczeniu, ale u Poli zimowała pod okryciem w gruncie. Dobrze rośnie w glebie próchniczej wilgotnej ale przepuszczalnej. Toleruje miejsca bardziej słoneczne.





.

Tomek Mr napisał:
Owszem, paprotka ta zimowała 2 zimy pod przykryciem, jednak tej wiosny pokazała tylko marny listeczek, który potem zasechł i znikł. Tak więc zimowanie tej paproci w Polsce jest chyba niemożliwe na dłuższą metę. Zapewne w zimnej szklarence, czy ogrodzie zimowym, miałaby szanse. W gruncie raczej nie a szkoda, bo bardzo ciekawa dzięki tym skórzastym lisciom.

Polypodium scoulei w ogrodzie Fern Nursery Neila Timma w Binbrook,UK - 22.07.2016r













Tomaszu a Twoja już przeniesiona do pomieszczenia? O fotki upraszamy
.

U mnie zimuje w zimnym pomieszczeniu

Polypodium scouleri , ten żółty proszek na listkach to wysypane zarodniki. U wielu gatunków paprotek zarodniki mają taki właśnie kolor .

Mój nowy egzemplarz Polypodium scouleri na sezon trafił do gruntu, ale jesienią także trafi do zimnego pomieszczenia. Póki co, rośnie z rojnikami i paprotkami (Polypodium) na ciepłym i rzadziej polewanym miejscu


fot.31.05.2017r
.

Moje Polypodium scouleri zimowane w pomieszczeniu.Wiosną muszę ją podzielić, bo szczelnie wypełniła sporą doniczkę.

Polypodium scouleri rosnie bez szału i większych zaskoczek.. Zimowała w domu, ale zastanawiam się, czy nie przykryć jej grubo i zostawić jej w ogrodzie.


fot.20.09.2019r.
.