Iglica
Erodium

Iglica roślina z rodzin bodziszkowatych obejmująca ok. 60 gatunków. Najwięcej gatunków występuje w Europie południowej (34 gatunki), pozostałe można znaleźć w Azji, Australii i w Ameryce Płd.
Niektóre gatunki tej rośliny uprawiane są jako ozdobne. W Polsce na stanowiskach naturalnych rozpowszechniona jest iglica pospolita.

fot. Erodium x hybridum


Liście: skrętoległe, pierzasto złożone, z podzieloną blaszką o ogólnym zarysie jajowatym, na brzegach klapy piłkowane; zwykle aromatyczne.
Kwiaty: pięciokrotne i nieco grzbieciste, górne płatki zwykle wyróżniają się obecnością barwnego rysunku wskazującego owadom drogę do miodników. Działek kielicha i płatków korony jest 5.
Owoce: rozłupnia pięcionasienna, każda z rozłupek z ością skręconą w dole śrubowato, prostującą się lub silniej skręcającą w zależności od wilgotności, dzięki czemu wciska nasiono w glebę.
Rośliny te występują na ogół w miejscach piaszczystych i skalistych.

W ogrodach uprawia się niektóre gatunki z basenu Morza Śródziemnego, głównie niskie, tworzące gęste kępy. Walorem ozdobnym są oryginalne owoce i efektowne kwiaty:
Erodium absinthoides
Erodium botrys – iglica groniasta
Erodium carvifolium – iglica kminkolistna
Erodium castellanum – iglica murowa
Erodium chrysanthum
Erodium foetidum – iglica cuchnąca
Erodium glandulosum – iglica gruczołkowata
Erodium laciniatum – iglica strzępolistna
Erodium manescavi – iglica pirenejska, iglica ogrodowa
Erodium moschatum – iglica piżmowa
Erodium reichardii – iglica Reicharda
Erodium × variabile – iglica zmienna

Erodium chrysanthum

Urocza, niska bylina pochodząca z Grecji. Ceniona jest za niewielkie wymagania, obfite i długie kwitnienie oraz odporność na suszę i słońce.
Tworzy niskie i rozłożyste kępkowate rozety, które zachwycają niezwykle ozdobnymi, srebrzystymi liśćmi, osiąga wys. 20 cm oraz szer. 40 cm.
Wiosną ponad kępą liści zakwitają maślano-żółte, pięciopłatkowe kwiaty ... kwitnienie jest bardzo długie i trwa nawet do końca lata.

Erodium x hybridum (E.manescavii x E.daucoides)

Wytrzymała iglica z pięknymi bujnymi, zielonymi, pierzastymi liśćmi i jasno-karmazynowymi kwiatami. Tworzy piękne, półkuliste kępy do 60cm wysokości.
Najbardziej nadaje się do stosowania w większych ogrodach skalnych lub na pierwszym planie słonecznych rabat.
Gleba powinna być przepuszczalna i umiarkowanie żyzna, ponieważ roślina zimą jest podatna na zagniwanie.

Iglica ze względu na kształt dojrzałych strąków nasiennych nazywana jest potocznie „Dziobem bociana”.

Erodium Hybride Almodovar

Almodovar powstał we francuskiej szkółce Les Jardins d'en Face ze skrzyżowania Erodium castellanum x Erodium daucoides.
Kwiaty liliowo-różowe są wyjątkowo duże i bardzo ładne. Dwa górne płatki są ciemne z ciekawym rysunkiem; wyglądają jak oczy.
Liście szaro-zielone, drobnopierzaste, kępa dorasta do 25cm wysokości. Odmiana ta kwitnie przez tygodnie, a nawet miesiące.
Absolutna gwiazda wśród iglic.

fot.16.08.2020

Erodium absinthoides var. armenum

Iglica o podwójnie pierzastych, sino-zielonych liściach z "gronami" jasnoróżowych kwiatów.
Wymaga gleby suchej do lekko wilgotnej, stanowisko powinno być ciepłe i słoneczne.
Nie znosi mokrych zim.

Bujnie rosnąca iglica (Erodium x hybridum ) w ciekawym zastosowaniu jako wypełniacz miedzy chodnikiem a ogrodzeniem.

Iglica podpisana w egaparku jako erodium peregrinum ... no ale w necie nie potrafię odnaleźć takiego gatunku
Z wyglądy przypomina powyżej opisane Erodium absinthoides var. armenum

Mój zeszłoroczny nabytek Erodium x hybridum pierwszymi kwiatami ucieszyła mnie już 12 maja.



Posadzona na słonecznym, suchym stanowisku cały czas kwitnie i kwitnie ... i dobrze wygląda.

fot. 29.07.2022

Erodium x hybridum ... świetna jest ta iglica

Zaczyna kwitnąć już w maju i kwitnie do późnej jesieni ... z daleka przypomina bodziszka, ale radzi sobie na jałowej, piaszczystej ziemi rosnąć w pełnym słońcu.
Praktycznie jej nie podlewam a ona ma ciągle żywo zielone liście. Poniżej trochę fotek od początku czerwca.