Modrzewnik chiński
Pseudolarix kaempferi syn. Pseudolarix amabilis

Modrzewnik chiński występuje w naturze na niewielkim obszarze wschodnich Chin, gdzie osiąga 20-30 m wysokości (w Europie rośnie jednak znacznie mniejszy).
W naturze występuje rzadko, jest gatunkiem zagrożonym. W Polsce spotykany jedynie w kolekcjach i arboretach.

Pokrój: luźna, szeroko-stożkowata korona, gałęzie wyrastają z pnia pod kątem prostym, pień szaro-brązowy, kora szorstka i łuszcząca się, podobna do kory modrzewia
Igły: miękkie, zielone, niebieskawe od spodu, długości 4-5 cm, na długopędach osadzone są pojedynczo, zaś na krótkopędach zebrane w luźne pęczki po 15-30 sztuk; jesienią przebarwiają się na złoto-żółto, po przymrozkach opadają
Szyszki: kwiaty męskie przypominają kotki, żeńskie szyszki, początkowo zielone składają się z osobliwych, trójkątnych łusek, które wyglądem przypominają kwiatostany karczochów, nie opadają na ziemię
Wymagania: świeża i żyzna, stale wilgotna gleba, stanowisko słoneczne, osłonięte; nie jest w pełni odporny na niskie temperatury (szczególnie młode egzemplarze), polecany do najcieplejszych regionów w Polsce

fot. 24.10.2021, Wojsławice

Modrzewnik chiński od ubiegłego roku ładnie przyrósł, wiosną podcięłam mu wszystkie niższe gałązki.
Rośnie koło katalpy która przeznaczona jest do usunięcia (choruje, ale uparcie wiosną regeneruje się) jak tylko modrzewnik nabierze więcej masy

fot.17.10.2021




fot.24.10.2021 po przymrozkach.

Modrzewnik chiński zachwycił mnie jesiennym wybarwieniem igieł. Vero jak tylko podrośnie będzie na czym oko zawiesić.

fot. 14.05.2022