Przymiotno białe syn. Zimotrwał zwyczajny (Erigeron annuus L.) dwuletnia roślina z rodziny Astrowatych (Asteraceae).

Jedna z najbardziej ekspansywnych roślin zawleczonych przed wiekami z Ameryki Północnej. Obecnie występuje na znacznej części kuli ziemskiej, nawet w Afryce. W Polsce bardzo rozpowszechniona, rośnie na nieużytkach w miejscach ruderalnych oraz jako uciążliwy chwast na polach uprawnych i w ogrodach. Przez wielu początkujących ogrodników, wschody tego przymiotna mylone są z astrami chińskimi (podobne liście) i pozostawiane na grządkach, a z uwagi na szybki rozwój mocnego systemy korzeniowego, dość trudne do usunięcia spośród roślin ozdobnych. Drobne, liczne nasionka, zaopatrzone w puszysty „latawiec” ułatwiają mu rozprzestrzenianie.

Dolne liście są odwrotnie jajowate, lub eliptyczne, gruboząbkowane, o nasadzie klinowato zbiegającej w długi ogonek. Liście górne szerokolancetowate lub lancetowate, drobno ząbkowane lub prawie całobrzegie.
Łodyga wyprostowana, w górnej części gałęzista, osiąga wysokość do 90 cm u pojedynczych roślin, ale w dużym zagęszczeniu może być znacznie wyższa. Cała jest ulistniona, a czasami i owłosiona.
Kwiaty koszyczkowe, zebrane w luźne, wiechowate kwiatostany. Na obrzeżach języczkowe białe lub bladoliliowe, w środku rurkowe, żółte.. Kwitnie od czerwca, nawet do września.













Przymiotno białe pozostawione na grządce potrafi opanować ją całkowicie.

Też się dałam nabrać na te cudne liści, w pięknej soczystozielonej kępie. A wytargać toto potem

Potwierdzam, urokliwa roślina, ale wolę ją podziwiać na dzikich stanowiskach, niż u siebie

fot. 25.07.2020 Wigry - wieś w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim.

Przymiotno białe (Erigeron annuus L.) sieje się bardzo dobrze. Prawdą też jest, że jest bardzo urokliwe. Co do wyrywania, to bardzo łatwo się jest go pozbyć, wyrywają się całe kępki i to jest jego koniec w tym miejscu na ten sezon. Wybiera te najgorsze miejsca i zamienia w kwitnąca łąkę. Nie wymaga żadnych zabiegów, przygotowywania gruntu, podlewania, nawożenia etc, nie choruje, nie jedzą go ślimaki. Bardzo mi żal, kiedy muszę go pielić, by dać przestrzeń innym roślinom, które nie będą tak dobrze rosły jak on.





w połączeniu z wyką tworzy urokliwe bordery. Ma sztywną łodygę i daje wyce oparcie.



Ciekawostka jest, że mam go dużo w obejściu, ale nie ma go zbyt wiele na okolicznych łąkach, czy miedzach. Mogłabym się szybko go pozbyć, ale co w zamian na suchych piaszczystych glebach polodowcowych najniższej klasy?, miejscami zwyczajnie piaskach, bo glebą tego nazwać nie można.