Cudownie wszystkie rośliny się prezentują ...śnieg i u mnie już pada

Nelu, Żaneto, mam takie same skojarzenia z tym śniegiem. Czasem dreszcz mnie przechodzi. Trochę z tymi płatkami kaliny jest potem kłopotu, szczególnie na okolicznych funkiach, którym wpadają w zagłębienia.

I co słychać w czerwcowym ogrodzie?

Gosiu, wstyd się przyznać, że tyle czasu nie zaglądałem na forum i Twojego zapytania nie zauważyłem. strasznie się zdezaktualizowało. Bardzo przepraszam. Nawet nie wiem, jak się tłumaczyć. Może zapracowaniem? Phi, co roku jest wiele pracy. Inna rzecz, że w tym roku musiałem zrobić rewolucję z azaliami pod oknem od strony południowej. Południowa strona powinna oznaczać słońce, ale za sprawą coraz większej korony magnolii Alexandriny niestety nie oznacza. Zrobiło się ciemno, azalie marniały, przestały kwitnąć, a ja nie miałem gdzie ich przenieść. Długo się głowiłem, ale w końcu postanowiłem zlikwidować skalniak, tym bardziej, że się pozapadał, pozarastał różnym badziewiem, a między kamieniami coraz trudniej było mi go plewić. Na miejsce skalniaka przenieśliśmy trzy duże azalie, część kamulców (były naprawdę spore) przeturlałem na inną rabatę, żeby część jej podnieść i uzyskać wrażenie tarasu. Trochę to wszystko zajęło, nie jestem tak "ruchawy", żeby się uporać z tym jednego dnia. Do azalii na nowym miejscu musiałem doprowadzić linię kroplującą, co w tym wypadku wymagało przebicia się pod kostką na dojeździe do garażu. To chyba wystarczy za tłumaczenie, choć może powinienem dodać, że jestem mocno rozpolitykowany, żywo mnie interesuje to, co się ostatnio działo i dzieje w kraju, jakoś trudno się było skupić na czymś innym. Taki łeb.

W trakcie rozbierania skalniaka.



Po przeniesieniu azalii. Z przodu zmieszczą się jeszcze jakieś japonki, dalii w tym miejscu już nie będzie (zostały tam jeszcze chwilowo).



A tak wykorzystałem pozostałe kamulce.

Szykuje się ładny kawałek azaliówki. Daliom może być tam ciemnawo.
Pokaż jakie Ci kwitną!

A mnie co roku zachwyca ten biały dywan z płatków kaliny
Roboty odwaliłeś mnóstwo Tomku.

To nie"taki łeb", Tomku... to niestety rzeczywistość i ja również nie potrafię przejść nad pewnymi rzeczami zupełnie obojętnie, lub udawać, że nic się nie dzieje.

Miłko, sporo zakwitło (wrzuciłem właśnie fotki do wątku fotograficznego dalii), ale sporo też mi nie zakwitło, z tych, które ja przechowywałem. Chyba nie najlepiej przezimowały. Dotąd nie doczekałem się kwiatów dalii Jamaica, Black Touch (są zresztą o połowę niższe niż w zeszłym roku, jakby miały mnie dość), Rawhide straciłem, podobnie Bishop of Llandaff, Erpeler Lay, kilka 'mignonek' i coś tam jeszcze. Jowey Joshua się grzebie, ale powinna chyba zakwitnąć. Tak że tak.

Ewo, tak wiem, Ciebie z tej strony - politycznej wrażliwości - dość dobrze znam.

No i rewolucja wyszła pięknie-kawał roboty .....lubię Twoje zakątki zarówno zielone jak i obficie kwitnące

Tomasz dobrze, że przynajmniej U ciebie nie mialam do nadrobienia 10 stron od maja aczkolwiek nie powiem... szczędzisz bardzo widoczków .. a tak ślicznie u Ciebie... leśny ogród Ci sie robi... super wyglądja paproty i hosty...
Fajnie wyszła azaliowa rabata, zimozielone azalie na podszyciu beda pasowały super...

Dziękuję Żaneto, dziękuję Aniu, rewolucja właściwie trwa cały czas, choć w mniejszej skali. Ten rok ujawnił po prostu wiele kryzysów. Wiedziałem, że nie wszystko pod drzewami się uda tak, jakbym chciał, więc reaguję. Przenoszę to, co sobie nie radzi, zamieniam miejscami, kombinuję na potęgę. Może dlatego mam mniej czasu na zamieszczanie fotek. Wieczorem często padam na pysk i marzę tylko o łóżku. Czasem i inne względy decydują o tym, czy coś przeniosę. Np. funkia Scheherezade bardzo dobrze rosła w dotychczasowym miejscu, mimo (a może właśnie dlatego), że miała sporo słońca, zwłaszcza po południu. Była jednak w miejscu mało widocznym, słabo wyeksponowana. Urzekł mnie jej regularny wygląd. Mimo obaw, postanowiłem ją lepiej wyeksponować w sąsiedztwie tej nowej podniesionej rabaty, jeszcze wyżej sadowiąc ją samą. Nie wiem, czy w dłuższej perspektywie się to sprawdzi, może wcale nie będzie tak rosła jak poprzednio, no ale cóż, bez ryzyka się nie dowiem.



Ryzykiem było też przenoszenie niedawno azalii, przecież to środek sezonu. Ale wyglądały pod oknem już tak marnie, że nie mogłem patrzeć, wiec znowu zaryzykowałem. Wika sprawdza, czy się udało.



Po wnikliwej inspekcji musi odpocząć.

Tomku, pięknie ci kwitną floksy. Pamiętam, jakie miałeś z nimi przejścia .
Głaski dla rudej ogrodniczki.

Dziękuję Doroto. Floksów w sumie zostało niewiele w porównaniu z tym, co miałem na początku. Nie wszystkie dobrze się u mnie czuły, no i oczywiście nieodłączny mączniak na dokładkę. Jak coś źle wygląda, nie mam litości. Szkoda czasu. Na razie te, które zostały, dają radę i rzeczywiście ładnie zakwitły. Nieźle też się komponują z daliami.

Ja też sie rzuciłem na floksy jak szczerbaty na suchary. a tyle się naczytałem o nich, że takie bezproblemowe. Nakupowałem kupę odmian, nasadziłem i wyszła Moja największa Moja klęska ogrodnicza. Obecnie kwitną jakieś resztki i chyba na tym poprzestanę. W dodatku mam wyrzuty sumienia, bo zdaje sie, ze trochę Ciebie na nie namawiałem.

Z floksami jest ten problem, że powszechnie uważa się je za niewymagające. Natomiast są to rośliny o zwiększonym zapotrzebowaniu na wodę. Dlatego tak bardzo porażane są przez mączniaka prawdziwego - mączniak atakuje rośliny przywiędłe.

Jurku, nie pamiętam, by tak było. Nie masz najmniejszych powodów do obwiniania się, bo ja - jak każdy zielonozafiksowany - chciałem popróbować wszystkiego. Zresztą nie narzekam z tego powodu, zawsze to nowe doświadczenie. A że czas pewne rzeczy weryfikuje, to już uroki naszej pasji.

Możliwe Doroto, ale mają linię kroplującą pod nogami, więc nie powinny narzekać. A niektóre narzekały. Choć szczerze mówiąc, sam mam czasem wątpliwości, czy to dozowanie przez systemy nawadniające jest wystarczające wobec postępującej suszy. Te niektóre być może podzielały moje wątpliwości. Mógłbym nastawiać częściej, ale to by oznaczało pójście z torbami w nieodległej przyszłości.

Piękne hosty i paprocie. Już są dojrzalsze i prezentują się romantycznie, stąd pewnie zainteresowanie Wiki.

Ja tyle lat uprawiam dalie, że nie policzyłabym chyba moich strat. Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Ale miałam kilka miłych niespodzianek, bo dalie, które słabo rokowały, posadziłam do doniczek. Większość z nich jednak wyszła i kilka z nich już kwitnie. pewnie będę miała jakieś ciekawe nadwyżki więc tradycyjnie się podzielę, a też chętnie przyjmę, co Ci się rozrośnie.