Napisałam kiedyś, że jak założę swój wątek, to pod takim właśnie tytułem. Dziewczyny, które mnie już odwiedziły: Iwona311, Markita i Elsi mogą potwierdzić adekwatność tytułu .
No więc wreszcie dojrzałam do tego wątku .
W skrócie: 30 arów (ok. 40x80 metrów) pośrodku niczego na środkowo-wschodniej lubelszczyźnie. Z plusów: gleba. Wprawdzie narzekam tu na ciężką glinę (bo i glina i ciężka) ale jak już coś u mnie do niej z doniczki trafi (co, niestety, zwykle zajmuje kilka lat to już samo rośnie. Z wyjątkiem kwaśnolubów, bo to ta wapienna część lubelskiego. Z minusów: ogród dojazdowy, czyli wieczna walka o czas, jaki mogę mu poświęcić i zawsze jest go za mało:(. Drugi minus to brak ogrodzenia. Ogrodzony jest tylko mały frontowy ogródek, jak to dawniej zabezpieczano sobie kwiatki przed tym, żeby drób w nie nie właził i nie rozgrzebywał. Kury już dawno ze wsi znikły, natomiast zwierzyna płowa obficie się rozmnożyła i cóż, moje rośliny urozmaicają im menu...
A poza tym: minimalizm to nie u mnie! (zwłaszcza jeśli chodzi o chwasty ).
Pierwsze moje nasadzenia pochodzą z 2014r., poza tym jest trochę starszych, które posadzili dziadkowie i tata. Teren jest podzielony zabudowaniami mniej więcej na pół - część frontowa jest w założeniu ozdobna, druga część to sad, warzywnik i działka męża, czyli winorośl. Najbardziej lubię róże, to je w pierwszym rzucie właśnie sadziłam i teraz głównie pokażę a resztę stopniowo jak, mam nadzieję, wygrzebię ją z oceanu tej roślinności, która sama wybiera sobie miejsce zapuszczenie korzeni u mnie .
Hurdalsrose:


- tak wyglądała 6.06.25. Przedwczoraj przeszła radykalne odmłodzenie i zostało z niej tak ze 3% tego, co na zdjęciu ale za dwa lata znowu będzie potworem 3x3 metry wszerz i wzwyż.

Bobby James:



Potwór z morderczymi kolcami, jego jedyną wadą jest brak powtarzania kwitnienia. Ale kwitnie ok. miesiąca.

Paul's Himalayan Musk:

-jak widać świetnie sobie radzi na orzechu włoskim.
Apple Blossom:


Po prostu fantastyczna. Jedyną jej wadą jest niepowtarzania kwitnienia. Na zdjęciu tego nie widać ale rośnie u mnie pod pełnowymiarowym klonem polnym, kiedyś go do niej wreszcie podwiążę, ale póki co płoży się po ziemi wypuszczając co roku tysiące kwiatów. Fioletowa w tle to Nuit de Young, prowadząca walkę o dominację z berberysem.

Sally Holmes:


Kir Royal (duże różowe po prawej) i fragment edenki z lewej, pomiędzy nimi, na dole ta żółtawa plamka to Crocus Rose

Eden:

Cesar:


- jak widać nie należy do odmian odpornych na czarną plamistość liści. Ale jest piękny.
Senegal (zdjęcie nie oddaje koloru, w rzeczywistości to bardzo ciemne, mocno nasycone, aksamitne bordo):



I Senegal z Polką:

c.d.
Polka:

- w przeciwieństwie do bardzo słabo powtarzającego Senegala Polka nie ma problemu z kwitnieniem do przymrozków
Rosa roxburghii:


- także bezproblemowo radzi sobie w cieniu, te dwa pnie w tle to klon, pod którym rośnie Apple Blossom, i niestety, podobnie jak ona, nie powtarza kwitnienia. Opisy nie kłamią, ma ogromne kwiaty, z tym że nie w pierwszym roku/latach po posadzeniu.
C.d.n., podpowiedzcie, jak sobie zrobić aktywny podpis!

Zdaję sie, że jestem pierwszy
Macham do Ciebie z drugiego końca Polski.
Róże masz piękne. Czekam na więcej

Byłam, podziwiałam i w głowie się kręciło od mnogości odmian nie tylko róż

Janka nie dziwię się, że założyłaś wątek właśnie teraz. W końcu ile można trzymać te piękności tylko dla siebie

Cześć!
Ale tam musi pachnieć!

Paul's Himalayan Musk skradł mi serducho, taki uroczy i subtelny. Trafia ja moją listę chciejstw
janka.p napisał:
W miejscu na podpis musisz użyć [url=link do Twojego wątku]Nazwa[/ url] (tylko musisz usunąć spację po "/" )

Bardzo się cieszę, że założyłaś wątek Będę zaglądać i podziwiać

Cześć Jurek!. Miło Cię było poznać na żywo w Wojsławicach:) Może się jeszcze spotkamy na jakimś zlocie?.

Markita, bardzo dziękuję za odwiedziny) w moich spartańskich warunkach . Pod względem widoków faktycznie lepszy byłby tydzień później, bo jak byłyście, to sporo róż nadal stało jeszcze w pąkach. Ale nie tylko o róże chodzi, hałda kompostowa mocno urosła a przede wszystkim udało mi się wypchnąć prawie połowę doniczkolandii na rabatę pod chałupą. Zdjęcie będzie przy następnym pobycie, bo w środę zegnała mnie z niej ulewa.

Makuma, całkowicie rozumiem:), mnie też te tysiące bladoróżowych rozetek Paul's Himalayan Musk zachwycają gorzej jednak jest jesienią, wydłubywanie spomiędzy jej kolczastych długaśnych pędów orzechów grozi poważną ilością ran kłutych. Drugi raz w tym miejscu bym jej nie posadziła. Dziękuję za pomoc z podpisem:).

Witaj, Marysiu, Olibabko:). Też zaglądam do Twojego wątku, może kiedyś uda nam się poznać na żywo?

Przede mnną jeszcze 400 km drogi na zlot, więc póki bateria w laptopie nie padnie będę wrzucać dalsze fotki.

Ogólny widoczek głównej różanki od końca w założeniu powiedzmy różowym, a w każdym razie jasnym. Drugi, bardziej cienisty, jest czerwono-fioletowy, żeby kwiaty miały ochronę przed przypaleniem przez słońce (niestety słońce i tak wygrywa:(). Na zdjęciu nie da się tego zobaczyć ale to 9 rzędów, w każdym było posadzonych po 20 krzaków.


Jak widać niezłe pomieszanie ale wspominałam, że minimalizm to nie u mnie, prawda?

Betty Boop:

Louis XIV po jakimś deszczu:


- jak widać do certyfikatu ADR nawet nie ma co startować. Ale kwiaty ma cudowne, tylko muszę mu znaleźć inne stanowisko, bo na aktualnym słońce go przypala.
Moja tegoroczna faworytka, Abbatiale de Pontigny. Rośnie u mnie od 3 sezonów i po raz pierwszy aż tak się wybarwiła:


W kolorystyce i tym nakrapianiu.cieniowaniu jest trochę podobna do Let's celebrate ale różną się od siebie odcieniem różu, budową kwiatów, poza tym, przynajmniej u mnie, Let's celebrate rośnie większa. Let;s celebrate:


A jak przy cieniowanych jesteśmy, to pamiątka z ubiegłorocznego zlotu. Little Artist:

Felicite et Perpetue (biała na pierwszym planie ), za nią różowa Forstmeister Heim (Elsi, Markita - czyli pomyliłam się, to właśnie Forstmeistera oglądałyśmy jak byłyście, bo Felicite et Perpetue jeszcze wtedy nie kwitła):

Pink Grootendorst:


R.R. Strandperle Norderney (nie mam pojęcia czemu jest klasyfikowana jako okrywówka ), kolor zupełnie od czapy to mocny, ciemny, prawie fioletowy róż:

Country Girl:


Audrey Wilcox:

Better Times, także pamiątka z ubiegłorocznego łódzikiego zlotu:

Waterloo:

La rioja:

Coral Pixie:


Lustige:

Petticoat:

Astrid Grafin von Hardenberg (kolor oczywiście od czapy):

Bluebell:

Nettie:

Roald Dahl:

Compassion:

Compassion z Cezarem:

Koko Loko:

Woman's choice:

To zanim bateria mi padnie jeszcze coś innego, niż róże:
Clematis purpurea recta:

Esme:

Matka Siedliska:


Lewa strona podwórka:

Ale piękna różanka!
A te clematisy

Doczekałam się wreszciew tym roku kwitnienia jednego z dereni kousa, kupionych parę lat temu na wyprzedaży nadwyżek w krakowskim ogrodzie botanicznym

i moja jedyna w tym momencie stewartia:(:

O jak się cieszę z Twojego wątku . Z ciekawością będę zaglądać, tym bardziej że u mnie też ciężka glina i z powodu mojej obecności od czasu do czasu łany chwastów . Ktoś mi kiedyś powiedział że róże nie lubią gliny, więc róże to nie moja bajka, tymczasem u Ciebie bajecznie . Widzę że poważnie konkurujesz z Majką (Edulkot) , choć u niej róże na piachach rosną . Może jednak wypróbuję jak radzą sobie w mojej glinie

Nareszcie.
Byłam bardzo ciekawa Twoich róż.
Na zdjęciu widać rzędy różane, a mi przypadł do serca widok za nimi. Pięknie to wygląda.
Mam nadzieje, że kiedyś uda mi się dojechac do Ciebie

Ja tam na róże mogę patrzeć cały czas! Też się cieszę z Twojego wątku!

Janko, cudowne róże A ogólne ogrodowe klimaty bardzo w moim guście. Uwielbiam kolorowo, dużo, pełno i pachnąco!
Cieszę się, że będę mogła podziwiać kolejny bujny ogród

Jak możesz, wybierz jedno zdjęcie do miniaturki w spisie. Nie musisz zmniejszać, ja sobie zmniejszę

Wiesiu, ja nie wiem, kto Ci to powiedział, ale moje róże, rosną w glinie i nigdy na nie nie narzekałam, W mojej książce jest napisane, że róże kochają gliniastą ziemię.